Kripto Varlıklar alanındaki "hava" projeleri neden yüksek değerlemeler alabiliyor?

Kripto Varlıklar dünyasında, genellikle sadece güzel bir web sitesine sahip projelerin kolayca milyonlarca dolar toplayabildiğini görüyoruz. Bu fenomen tesadüf değil ve tamamen bir dolandırıcılık da değil, arkasında aslında oyun teorisinin etkisi var.

Bu, HBO dizisi "Silicon Valley"deki bir sahneyi hatırlatıyor: Geliri olmayan şirketler, gerçekten kâr eden şirketlerden daha yüksek bir değere sahip. Yatırımcıların açıklaması, gerçek gelire sahip şirketlerin "Geliriniz ne kadar?" sorusuyla karşılaşacağı ve ne kadar olursa olsun bunun yeterli olmayacağı. Aksine, geliri olmayan şirketler, gelecekteki olasılıkları sonsuz bir şekilde hayal etmeye imkan tanıyor.

Kripto Varlıklar alanında, bu mantık son derece ileri bir seviyeye taşınmıştır: Proje ne kadar soyut olursa, toplanan fon genellikle o kadar fazla olur. Bu bir sistem açığı değildir, aksine bu alanın en kârlı potansiyellerinden biridir.

Gerçekçi kısıtlar değerleme

Gerçek bir uygulanabilir ürününüz olduğunda, bazı rahatsız edici gerçeklerle yüzleşmek zorundasınız:

• Gerçek kullanıcı sayısı (genellikle hayal kırıklığı yaratıyor)
• Gerçek teknik sınırlamalar (her zaman sinir bozucu)
• Sahtekarlık yapılamayan ölçülebilir göstergeler (son derece etkili)

Buna karşılık, bir projenin sadece beyaz kitabı varsa, potansiyel değeri sadece insanların hayal gücü ile sınırlıdır.

Bu, garip bir duruma neden oldu: Dürüst bir şekilde çalışan projeler, tam tersine, piyasadan ceza alıyor.

tamamen bilgi oyunu

Kripto Varlıklar toplama sürecinde, başlıca aşağıdaki taraflar yer almaktadır:

• Proje kurucusu (tüm durumu öğrenin)
• Risk Sermayesi Yatırımcıları (bazı bilgilere sahip)
• Sıradan yatırımcı (neredeyse hiçbir şey bilmeyen)

Ürünü olmayan proje kurucuları için kazanma stratejisi oldukça açıktır:

• Belirsiz ama heyecan verici tanımlar
• Gerçeklikten ziyade potansiyeli vurgulamak
• FOMO (kaybetme korkusu) duygusunu tamamen yaratmak

Tanım ne kadar belirsizse, başkalarının onu çürütmesi o kadar zor olur. İşlev ne kadar azsa, ortaya çıkan kusurlar da o kadar azdır.

Neden kimse daha iyi sonuçlar talep etmiyor?

Oyun teorisinde ünlü "Mahkumun İkilemi", insanların neden kendilerine zarar veren seçimler yaptığını ortaya koymaktadır.

Kripto Varlıklar yatırımı da benzer durumlarla karşı karşıyadır: Eğer herkes yatırım yapmadan önce uygulanabilir bir ürün görmekte ısrar ederse, piyasa ortamı çok daha sağlıklı olacaktır.

Ancak bekleyen herkes erken dönemdeki büyük kazançları kaçırabilir. En erken giren yatırımcılar genellikle en fazla kar elde eder, proje nihayetinde başarısız olsa bile.

Bu nedenle, her bir yatırımcının akıllıca görünen davranışı (sadece vaadlere dayanarak erken girmek), herkes için olumsuz sonuçlara yol açtı (gürültüye karşı öz).

Hayal ve gerçek arasında ticaret

Bir sosyal medya platformunda yalnızca bir makale yayınlayan bir proje, her şeyi köklü bir şekilde değiştireceğini ve trilyonlarca dolar değer yaratacağını iddia edebilir.

Ve gerçek kodu olan bir proje şunlarla yüzleşmek zorundadır:

• Gerçek Kullanıcı Sayısı
• Teknik yeteneklerin belirli sınırları
• Rekabetin gerisinde kalma nedenleri

Bu, tamamen gerçeklik kısıtlamalarından bağımsız olarak elde edilen değerleme primine "hiçlik primi" denir.

Piyasa Manipülasyonu Senkronizasyonu

Kimsenin hangi projelerin gerçekten değerli olduğunu ayırt edemediği zaman, herkes aynı sinyalleri arar:

• Etkili insanlar ne hakkında konuşuyor
• Hangi borsalar bunu listeleyecek
• Token fiyatının artış hızı

Ürünü olmayan projeler, bu sinyalleri üretmeye tüm kaynaklarını ayırabilir, gerçek geliştirme yerine.

Geliştirmeye yapılan yatırım azaldıkça, pazarlama için daha fazla yatırım yapılabilir. Ve kripto varlıklar alanında, pazarlama genellikle geliştirmeden daha önemlidir.

Gerçek Vaka: Ürünü Olmayan Yıldız Kadrosu

Kripto Varlıklar alanında gömülen milyarlarca dolarlık beyaz kitap, aşağıdaki örnekler yukarıdaki teoriyi doğrulamaktadır:

• Bir blockchain projesi: Ana ağını başlatmadan önce milyar dolarlık bir değer elde etti ve kripto varlıklar alanında en tutkulu topluluklardan birini yarattı. Bu, bu alanda ürün ne kadar gerçek dışıysa, insanların hayallerini o kadar çok yansıtabileceğini gösteriyor.

• Bir yüksek performanslı blok zinciri: "saniyede 162.000 işlem işleme" iddiasında bulunan bir projeye 3,5 milyar dolar fon sağlandı, ancak canlı yayına geçtiğinde yalnızca saniyede 4 işlem işleyebildi. Teknik iddialar için gereken kanıt ne kadar azsa, elde edilen fon o kadar fazla oluyor.

• Bir biyometrik proje: "biyometrik verileri token ile değiştirmek" fikrini ortaya koydu, nedenini bilmiyorum ama bu, risk sermayesi yatırımcılarından on milyonlarca dolar yatırım çekti.

Bu vakalar ortak bir modeli takip ediyor: Taahhüt ne kadar soyut veya teknik olarak karmaşık olursa, toplanan fon o kadar fazla oluyor ve nihayetinde başarısızlık maliyeti de o kadar büyük oluyor.

Neden bu durumun değişmesi zor?

Mantıksal olarak, yatırımcıların uygulanabilir ürünler görmeyi talep etmesi gerekir.

Ama oy teorisi bunun neden olmayacağını açıkladı:

• FOMO duygusu gerçekten var: Erken yatırımcılar en fazla kar elde ediyor, bu da projeler doğrulanmadan önce erken yatırım yapma baskısını yaratıyor.
• İddia edilen içeriği doğrulamakta zorluk: Çoğu yatırımcının projelerin taahhütlerini yerine getirip getiremeyeceğini değerlendirme konusunda teknik yeterlilikten yoksun olması.
• Fon yöneticilerinin kısa vadeli odak noktası: Ücretleri, o dönemin getirilerine bağlıdır, uzun vadeli başarıya değil.
• Teşvik mekanizmasında sorunlar ortaya çıkıyor: Bireyler için faydalı olan davranışlar, piyasa genelinde zararlıdır.

Bu yüzden, gerçekten pratik ürünler geliştiren projelerden daha fazla fon toplayan hiçbir ürün projesi uzun ömürlü olmayacaktır.

Oyun kurallarının kendisinde bir sorun yok, sadece bazı insanlar bu kuralları kullanmada çok iyi.